Masum Şair Şiirleri - Şair Masum Şair

evet anne bir gece yarısı,
gözünün nuru söndü anne.
üzülmesine bile izin vermezdin,
ezan sesi geliyor kulagına dinle.

ama ne olur üzülme anne.

yapma gülüm esirin olmuşum güzelim,
gözyaşlarıma hakim olamıycam bu gün.
daglarla beraber aglıyorum sana yastayım,
şarkılar yagmur misali aglatıyor susmuyorum.

susmuycam güzelim gittigin gün mehmet,

kocatetepe ankara bilirmisin kaç şehidin cenazesi kalktı. kaç kişiyitoprak ana bagrına bastı aslında kaç can ordan toprak anaya sarılmamak için koştu. her doguşun ardından gülmek ne kadar tatlı ise ölümde biz insan ogluna o kada acıdır kazanmak ve kaybetmek ibaret olan ve yaşadıkça kendini anlatan bizler. ayakta iken saglık var iken yanında olan insan oglu o kadar nankör ki. hadi yürek var ise ben öldükten sonrada benimle neden gelmezler gelemezler istesede bi kerede söyle ey kocatepe akla aykırı davranırım bunu çok iyi anlarım. he ölen yanında sevdiklerini götürse. dünyada kalmazdı kimse. evet sus kocatepe konuşma kocatepe bilirsinki masum şair akla aykırı davransada sen yine devam et toprak anaya şehitlerimizi ve cenazelerimizi ve nice şahadet şerbetini içeni yolcu etmeye misafirin olacam ansızın belki gündüz belki gece. bu hayat zaten bir bilmece

bir kurşun sıkılır hayata bedavaya,
söyle ölümün fiyatı ne beş kuruş.
doguran ana kan kusarsa sabaha,
kuşların cıvıltısından uzak kurulan,

hain bir tuzak geceler isyan ettirir,

filistin şahadet şerbeti içiyor,ne çocuk ne yaşlı ne kadın diyor
katil israil timsah gibi avlıyor, din kardeşim ahmet ve muhammet,taşla karşılık veriyor. filistinde yıllardır kan dökülüyor,içim kan aglıyor sesesiz kalmak*mı gerekiyor.

ölüm çiçekleri açıyor kan kokusu sarmış ülkesini,
gazlı bombalar atıyorlar katil israil kan döküyor,
sesesiz kalmak*mı gerekiyor ölüm çıglıkarı,kimse duymuyor.

mehmetim gece demez gündüz demez.
yar demez ana demez nöbet tutar,
vatan için kendini hiçe sayar,
bedeni toprak olana kadar.

can bedenden çıkana kadar.

son tren duragı oysa ne yagmurlar yagdı.
ne ayaz geceler geceler yaşadı masumhane,
gözler sevda misali yaşadı kapılara yazılan,
kurşun kalemle yazılan sevdalar.

gelişi güzel atılan bavullara kucagında

başımız sag olsun hayalim öldü,
bende bir insandım bir zamanlar,
her insanı seven başkası için kendinden geçen.

yagmur yagan toprakların üstünde hayat arıyan,
küçük ama dag gibi yüregi olan ufak bir çoçuktum,

bir çocuk düşün ilkokul okumuş adına cahil konmuş.
fakat ne var ki o kadar insan ön yargılı olmuş,
haymanalı diye herkes hakir görmüş,
cehalettin böylesi görülmemiş.

ön yargılar hiç bitmemiş hayat denilen yol ise bir gün,

Benim genzim yanmakta,
gazzyem kan aglamakta,
susarmı yüregimdeki yangın.
gökyüzünde yagmur gibi dökülen,

bombalar kan kusuyorum gör beni,