Sanki masummuşuz gibi sarıldık hakka. Oysa ne ben kâmil idim, nede sen berrak. İki yolcu, aşk denilen şiire kandık. Oysa ne ben kalem idim, nede sen sahife. Sevdanın deryasına kandık da daldık. Oysa ne ben balık idim, nede sen yağmur. Gökyüzüne bir kulaç attıkça attık. Oysa ne ben yıldız idim, nede sen ay. Şimdi bilinmez bir seyir halindeyiz, ne yana gitsek uçsuz bucaksız. Yolun sonu mutlak varır hakka. Hangimiz ak, hangimiz kara...?
Elbet yazar kalem arşa...
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta