Masum mahkumiyet Şiiri - Serdar Karagöz

Umudu yıldızlara yüklemiştim son yok oluşumdan bu yana,
Geleceği, geçmişten sebep hükümlü kılmıştım,
Bilinenler, artık bilinmezlikten daha acı veriyordu,
Yüreğime değil, uzaklara emanet etmiştim sevdayı,
O gün tek bir bakışta,
Belki de son bir şansı bağışladım sol göğsümdeki cevahire,
Kim bilir… zamana mahkûm olan duygular
Bilinmeyen o şehirde o şehirde, yine zamandan affını beklemekte…