Masum katil Şiiri - Servet Balıbey

Bir iki üç dört beş adım
Döndüm duvarı sırtladım
Taşır mı bu aciz beden
Hüküm taşır hatırladım

Yol yok burda giriş çıkış
Kahır dolu buzdan bakış
Zindan demir Dar parmaklık
Göze batmış nakış nakış

Avazımı duyan dağ yok
Aydınlığı siyaha sok
Güneş doğmaz rüzgar esmez
Bir tek benim herkesler yok

Dolu dizgin biriydim ben
Kötü değil iyidim ben
Bir hatayı parmağa sar
Can acıtsa ölürdüm ben

Nasıl oldu bilmiyorum
Bir karartı görmüyorum
Bir adam vurdun dediler
Kimseye diyemiyorum

Nasıl bir sinirle sindim
Birini yerle bir ettim
Çok pişmanım bilemezdim
Şimdi olsa hiç etmezdim

Dönülmez bir yola girdim
Anlaşıldı burda bittim
Girdiğim yer yollar keser
Yaşasan da hükmen bittin

Yakınım sensin Allahım
Zor zamanda dayanağım
Zora girdim hatırladım
Bu durumdan çok utandım

Aklıma gelmezdin heyhat
Yaşadığım bunca hayat
Bu hapis belki bir nimet
Nefsim hapis ruhum rahat

Bu dünyada bir hataya
Acımayan Bir hükümet
Göründe bir ibret alın
Allah siler bir hükmü net

Kalbimde ki günah benim
Ben işledim Lakin elim
Şahit olsun günahıma
Kastım hiç olmadı benim

Allah beni temiz sayar
Oysa ben yaralar sarar
Kan akıtmak benden değil
Katili maktulda arar

Bir zalimi öldürmüşüm
Orda bırakıp dönmüşüm
Mazlumlara kan kusturan
Bir caniymiş öğrenmişim

Beşerden adalet olmaz
Bir kaç kuruş ve tehditle
Bir belalı hayat yaşar
Yaptığı kalır kendinde

Şükürler ki ben masumum
Allahım senin kulunum
Bu halimi doğruya sür
Doğru olsun benim yolum