Ben, sen, o,herkez günahkâr yaşamın coçukları.
Kim masum ki bu kızıl âlemde?
Dört bir tarafımızı saran kristal askerler gibi,
Ellerimizi kelepçelyen kötülük kraliçeleri gibi,
Bu günah duvarlarının içindeyiz hepimiz.
Yeni mi anladın yalan denizinde yüzdüğünü?
Düş mü sandın dibe batan bu cırpınışı?
Unutmak için mi yalvarıyosun herşeyi?
Sevgiler keşkelere mi döndü yoksa?
Yoksa sabahlara kadar yeni bir kurtarıcımı bekliyosun?
Uyan ebedi rüyandan, düşler bitti.
Gömdüğün gercekleri cıkar topraktan bir bir...
Boğ o günahları okyonusun ortasında.
Saf değiliz artık yeni doğan bebekler gibi.
Masum değiliz artık...
Kayıt Tarihi : 15.8.2007 17:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!