Masum Bir Anı-1 Şiiri - Ayhan Sarıkaya

Önceleri duvarlar üstüne üstüne gelir gibi olur.
Öyle bir hal alırsın ki ne yalnızlık iyidir ne de kalabalıklar avutur.
Yaşadıkların geçer bir bir gözünün önünden.
Nefretlerin ve sevinçlerin geride kalmıştır artık.
Olmaması gereken olmuş ve sevdiğin bir başka yerde veya bir başkasının yanındadır.
Keşkeler çoğalsa da pişmanlık sonbaharın yaşanmışlığında kaybolmuştur artık.
O seni terketmekle sınamıştır zannedersin halbuki sınayan hayattır.
Hiçbir yemek hiçbir hareket istenerek yapılmaz.
Zaman geçsin diye olmadık şeylerle uğraşırsın.
Belki normal zamanlarda yapmadığın bazı şeyleri denersin.
Uykuların kaçar her gece...

Artık zaman bir hayli geçmiştir.
Günü güne eklemek istersin, başarmana az kalmıştır.
Birazdan unutacaksındır ama olmaz olamaz.
Bir hatıra...belki bir kurumuş gül yaprağı, bir mısra şiir,
Cüzdanın arasından düşen bir resim, doğum günü alınan bir saç tokası
Veya kravat veya dolma kalem...

Artık yalnızsındır diye kapanırsın kendi hayallerinin kuruntularına.
Bir telefon çalar mı sence?
Hayır hayır! ben aramam onu, nasıl da arar yalvarırım.
Sonra gururum var, ben ne yaparım.
Hem arasam ne diyeceğim ki?
Beni terkettin bana acıların en büyüğünü mü tattırdın diyeceğim.
Yoo yoo olmaz, olamaz.onu sevindiremem, dik durmalıyım.
Hiç üzülmemiş gibi davranıp, aldırış etmeden bir daha gördüğümde
Hafiften bir yalan gülümseme ile uzaklaşmalıyım, kesinlikle böyle yapmalıyım.
Hem kendimi hem onu kandırmalıyım.
Önümüzdeki hafta sonu aynı yerde aynı ortamda olacağız, bakalım ne olacak.
Acaba gelir miiiiii...

Artık o hafta sonu da sona erdi, sonuç yine aynı.
Anladım ki ben onun değilim ve o benim hiç olmamış.
Keşke gitmese idim oraya, o ortamda olmasa idim.
Gözlerimi kaçıramadım, ne yapayım alışkanlık.
Yanındaki hiç yakışmamış ya da ben öyle düşünmek istiyorum.
Kadının biri yakışmışsınız deyince kendimi o kişinin yerinde sanıp teşekkür edecektim.
Offf sıcak basmıştı o sırada, zaten hava çok sıcaktı.
Şeyyy aralık ayının 15`i ama nedendir bilemem, herhalde klimalar açık.
Kesin ondandır, kesin! !
Ellerim su gibi oldu, bir bardak içecek alayım dedim sonra vazgeçtim.
Bu kez ellerim titremeye başlamıştı.
Anlayacağınız o hafta sonu orada bulunmam bir hataydı...

Artık saati veya ayları değil mevsimleri sayar oldum.
Dört mevsim zor geçiyor, aralık gelmesinde ne olursa olsun.
Bak yine hatırladım.mevsimleri unutmam gerekiyor.
Yoksa nasıl unuturum ben onu.
Unutmak deyince aklıma tanıştığımız gün geldi.
Sevmeyi bilmediğim günlerden birinde karşılaştım.
Yer önemli değil, önemli olan gözlerindeki o karmaşık Masumluğun getirdiği sis dalgası.
Ahh o sis dalgasının geldiği son nokta.
Ahh o son noktanın ulaştığı sahil olma merakı...
İlk kelime çok önemliydi.acaba ne desem benimle ilgilenir.
Ya terslerse beni, ya önemsemeyip geri çevirirse yüzünü...
Çok rahatlamıştım.tanıştık ve bir sinemaya bilet aldık.
İlk kez biri ile böyle yakındım.
Acaba hangi tarafına otursam yani sağ tarafındaki koltuğamı yoksa sola mı?
Keşke birine sorsaydım.heyecan yaptım herhalde.
Biraz fazla mı dik duruyorum ne.
Yoksa soluna mı geçseydim.
Neyle cümleye başlasam...
O günler güzeldi.güldüğüm de gülmesini beklemem güzeldi.
Ağladığında saçını okşamak, teselli etmek güzeldi.
Baktığında utanmadan seviyorum deyişim güzeldi.
Kimseye görünmeden buluşmalar güzeldi.
Güzel olmayan ne vardı ki? ? ...

Artık yoruldum desem inanırmısın?
Hayat niye böyle savurdu kül tanesi gibi beni?
Niye bakıyorum şimdi aynalara?
Niye önemsiyorum ki kendimi?
Cevapları olmayan soruları niye soruyorum ben şimdi?
Adanın içinde bir yorgun Robinson gibi gözyaşlarım.
Tane tane dökülmekten ve sadece bana dert dökmekten başka ne işe yarar ki zaten?
Zaten ben neyim ki... bir kanadı yaralı serçe...bir askerin matarasındaki son damla...
Bir dağın eteğindeki papatyanın yalnızlığı...

Artık herşey bitti...
Yalnızlık kaderimde varsa zaten sevdiğim, terketmesen neye yarar ki...
Kim tokat attı da sarsılmadım ki...
Sen atsan ne çıkar hiç gocunmam ki...

2008 * Ankara