Kendimle savaşıyorum bugünlerde
Bir çocuk tutup sarsıyor varlığımı
Ve ben yeniden ayağa kalkıyorum.
Yaşadığım acıyı bitirip arkama atıyorum
Bu hep böyle olmadı mı?
Söylenmeden yalnızlığıma
Kendi kendime yetmek için savaşım.
Kaybolduğum her mevsim
Bir gün yenisine bitiyor.
Ben her mevsimin başlangıcında
Masum bir beyaz gonca gibi yine açıveriyorum!
Kayıt Tarihi : 17.4.2015 15:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!