Maşuku Beklemek Şiiri - Sebati Manav

Sen miydin gelen dün gece?
Bahçemdeki güllerde kokun, toprağında ayak izin var.
Oysa ne çok beklemiştim, seni penceremde,
Geldiğinde görürüm diye,
Nasıl yenildi gözlerim uykuya bilmiyorum.
Nasıl ihanet ettiler, aşkın töresine
Sıçradım içimde bir acıyla, attım kendimi dışarı,
Seni arandım bahçede uykulu gözlerle.
Kokunu aldım, dokunduğun güllerden,
Doya doya çektim içime.
Sonra çıplak ayakla bastım ayak izlerine,
Bir kez de birlikte gezdik bahçeyi ayak izlerinle.
Dikenlerin kanatmasına aldırmadan ayaklarımı,
Kestim aşk nöbetinde uyumasının cezasını.
Ayaklarımın acısından değil akan bu gözyaşlarım.
Geldiğini göremediğimden,
Gözlerim af diledi, senin yerine nazar ettiğin güllerden.
Pişmanlığın acısı hala içimde, yakar beni,
Oysa ne çok beklemiştim penceremde seni.
Aşıklar töresinde gaflet uykusu olmaz.
Kaçırdığım o vaktin yerini hiçbir şey dolduramaz.
Oysa ne çok beklemiştim, seni penceremde,
Ay ışığının alacasında gelirsen doya doya görürüm diye.
Teselliye yetmedi beni, bahçemde bıraktıkların,
Tek tesellisi, maşukuna kavuşmaktır, aşıkların.

Sebati Manav 11 Kasım 2025