Maşuğun gönlüne düştü ateş

sonra..
biri gelir işte
nereden geldiğini hiç görmeden.
bir zaman seni cennetin kapısında tutar,
alıştırır seni,varlığına.
mutlusun dur,
hatta yer çekimi diye bir şeyin olmadığını ispata kalkışırsın.
seni deli veya cadısın diye asmaya kalkışırlar.
sonra..
o gelen seni altüst edip gider,
ama bu sefer geldiği gibi sessiz değildir gidişi,
halay zurna eşliğin de gider,
gözünün içine sokar gidişini.
öyle bir sesli gider ki.
vücudun da ki sağır atomlar dahi duyar gidişini.
canını çıkarıp yere çalar da gık diyemezsin.
amacı bellidir bu gidicinin.
seni sınamak için getirilmiştir gönlünün göz evine.
izin siz girmiştir ve yine izinsiz gidiyordur.
bağlasan da öldürsen de gidiyordur..
ve sen nereden geldiğini bildiğin için susmayı da bilirsin.
çünkü gideceğin yer yine onun yanıdır.
aslına bakarsan bu güzel bir şeydir.
işin aslı aşk tarafın dan sevildiğin dir.
galeye alındığın dır aşk tarafın da umurun da olunan sındır.
aşk bilir işini.
aşk kendini sevene naz eder,cilveleşir maşuğuyla.
nazıyla sana hasretin gömleğini giydirir.
giydiğin gömleğin rengi ola bildiğine kıpkırmızı özlemdir.
aşk körü olanlar bilmez o kırmızı hasreti.
simsiyah sanıp yasa bürünür gözleri.
oysa aşk burcu burcu kokan kırmızı bir özlemdir.
maşuk doymaz koklamaya.
aşk maşuğa şöyle seslenir..
- eskimeyeni eskit de öyle gel bana der.
maşuk sorar
- ey zifiri neyi eskiteyim de geleyim kavuşayım sana diye seslenir aşka.
aşk seslenir o sesiyle duyanı sarhoş eden tonuyla.
- ey gönlün de bana yer veren maşuğum..hasretin gömleğini eskit de gel huzuruma..
özlemle temizle kendini tertemiz kavuşmalarla gel bana..
der ve güle oynaya gider maşuğun yanın dan.
maşuk üzgün,
maşuk suskun,
maşuğun konuşmaması edeptendir aşk karşısında.
maşuğun gönlüne düştü ateş..
yanıyor şimdi serin serin..