Maskeli İskelet Şiiri - Erol Ars

her canlı misafirdir, günü dolar gider
yoksul doğarken, varsıl ölürken “eyvah” der
ardımıza dönüp şöyle bir baksak eğer
sürülen iz, varılan yer, hep o aynı yer

bazen güler, bazen ağlar, bazen kızarız
saltanat uğruna ruhumuzu satarız
kime sorsan hep iyi insandır kendince
maskeler ardında özümüzden koparız

dile bobin yapılmış inançlığın adı
hırsıza, arsıza zırh yapılıyor tanrı
çığlıkları bastırıyor tekbir sesleri
kardeş oluyor insan yakanların adı

her taraf kan revan, savaştan kırılıyor
ölüm, açlık, gözyaşı varmış, farketmiyor
savaşçıların dilinde hep o aynı söz
ölen de öldüren de cennete giriyor

evrimin en uz, en biçimli yaşındayız
devinimin o sır dolu akışındayız
gelinen yer, gidilen yer hep o aynı yer
başsızlığın,sonsuzluğun nakışındayız

ey insanoğlu uyan artık, kalk silkelen
bak aynı dalda yaşıyor gül ile diken
şu hayvanlar alemine bir bak da düşün
senden başka var mı hiç cinsini yok eden