Maskeli Balo Şiiri - Beyza Ceyhan

Herkes aynadaki yüzüne çeşit katmaya çalışırken
Ya da kimlik krizinde kaybolmuş hakikatlerin
Varoluşu içten içe yağmalanırken
Maskeli balodadır kent
Işıkları yanıp sönerken
Sezonluk yüzlerimizde
İndirimdedir mecburi gülümsemelerimiz
Az ve satılık
Şanslı olan elbiselerimizdir bu yüzden
Giyen bedenlerimizden fazla
Üzerine dökülmez bir şey fiyatından
İyi olduğunu anlatan bakışlardan
Üzerimize hüzünler dökülürken
Ve lekelerken kumpaslar, tezvirler bizi
Dışarıda ne kadar ince ve naifizdir
Elbiselerimizi korumakla yükümlendiririz dolaplarımızı
Koruyamazken dolap
Sahibinin gülüşünü yalandan dolandan
Ya da arabalarımızdır bizden daha şanslı yaşayan
Aman sakın çizilmesin diye titizleniriz
Çizerken ve karalarken rastgele hayatları
Yıkatırız içini dışını
Yıkarken ideallerimizi
Çok mu suretperest olduk, çok mu benzedik herkese?
Başkalarını giyindik, kendimizle oynadık
Anlayamadık başka yaratılmışlar sıfatında davrandığımızı
Kırarken ve dökerken kalpleri…
Ve evet anlayamadık bizler bile
Giyimlerimizin içine saklanmış kimliklerimizin
Düşen derecesini…
Haykırmadık diye kendimizi
Yanlış cevap olduk hayata
Ve şimdi ben izninizle
Atıyorum imzamı doğru cevabıma
‘Kaldırımlar sahte, kaldırımlar boş telaşları taşımakta
Ve gerçek eziliyor flu kimlikler altında
Kimse kendinde değil, herkes bir başkasında
Olamıyorum kendime kefil yanımdaki mi kanmakta? ’
Şu unutulmamalıydı asla
Biz değilizdir nefes alan
Veren bir başkasıysa
Ve bu da imzama ilk ve son nokta…