Maskelerle Yürümek Şiiri - Mustafa Bulan

Yüzümde maske, bu sabah sokaklarda
Yürürken ürkeklik var, adımlarımda.
Buldukları azık için yarışırken
Ne martılar, ne de kediler farkında.

Peş peşe neden okunuyor selalar?
Nerede cemaat, neden sessiz kuşlar?
Musalla boş! Nerede bu müezzinler?
Sanki başka dünya, saklanmış ölüler!

Süzülürken gelen ışıklar güneşten
Bu maskeli kim? Tanıyamadım bir an.
Yanında olunca şu köpeği Korsan
Dedim: İşte bu komşumuz Boşnak İhsan...

Bayan erkek, genç, yaşlı asla fark etmez
Yürüdükçe düşündüm ister istemez
Bakımın yüze yapıldığı günleri.
Artık gerek yok, taksınlar maskeleri...

Doğal kalsın, hiç gerilmesin şu yüzler!
Dolgun olsun diye şişmesin dudaklar!
Say say bitmez, botoks, silikon, cerrahi...
Maske tak kurtul, bir şey mi dedik hani?

Bu yüzler bizim, pek tanınmaz olmasın!
Her gün vermek için komşuya selamı
Yanaşmadan kaldıralım maskeleri.
Uzak tutalım şu karanlık makberi.

Pendik/05.12.2020