Maske Şiiri - Kardelen Yetiş

Kendim için değil
Yüzüme yakışmayan bu maske.
Yoksa ne kadar uzak durabilir yürek,
Kendi gerçeğine.
Ben alıştım da sonunda,
Siz doyamadınız bu denli kelimeye dökmeye.
Kulislerde yordunuz beni
Tek bir repliğini bilmediğim sahnede.
Bu maskeler sizin için,
Yoksa ne gerek şeffaf gönüllere.
Sizler benden vazgeçmişken,
Ben sizden geçmemek adına bunca direnirken
Bu kırgın,yorgun yüreği hapsedersiniz,
Anlamını yitirmiş bu vitrin karanlığına.
Hala değer arasınız,
Vicdanıma gömdüğünüz bu laf kalabalığında.
Tanımlamaya meyil verdi yürek,
Bu donuk,uzak bakışlarınızı.
Sözüm ona benden yana kullanıyordunuz,
Üzerimdeki tüm haklarınızı.
Yumdunuz gözlerinizi yüreğime,
Kapattınız sesime kulaklarınızı.
Oysa sadece ‘mutlu ol’ diyecektiniz
Siz de bir maske taktınız,
Dindirdiniz sızınızı.
Sizin için bu maske,
Ve öğrendim ben sahnede nasıl durulacağını.

Kardelen