Bu benim
Kayaların eteginden alınmış
Bir az taş
Bir az kum
Yanmaya bir demet odun
Durmaya ayak gibi
Vurmaya yanak gibi
Neden beni bir taş yaradıb
Atmadın dağların koynuna
Bir avuc kum misali
Denizlerin dibine
Ya
Kurumuş bir diken gülü
Keçilerin yemegine
taşınacak kalbim
yalnızlıga emanet
Bu benim...
Maskeli bir kadın...
Kayıt Tarihi : 16.4.2012 11:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zehra Farmani](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/04/16/maske-41.jpg)
Tuzu yoksa yemekleri,çöpe at
Sev açıyı, bırak gelsin üstüne
Sev kendini, hayatına neşe kat
Türkçe kalın
kiminde hüzün,
kiminde hasret in tutuştuğunu hissettim,
Rabbimizin insan olarak yaratmış olduğu bizlerin, dünya hayatını onun emir ve istekleri doğrultusunda yürütmesi büyük bir meziyettir.Hep iyilliklere doğru yelken açmalı küreklerimizi güzel bir geleceğe çekmeliyiz, içimiz dışımızdan pak ve apak olmalıki maskelere ihtiyaç duyulmasın,bu sözleri kendi nefsime söylüyorum şiirlerinizi okuyunca bu sözleri nefsime söyleme gereği duydum.Her zaman güzelliklerle yaşamanız dileyimle. EN KALBİ SELAM VE TEBRİKLERİMLE.Atila Yalçınkaya
TÜM YORUMLAR (3)