çekik bir gerginlik okunuyor insanlığın yüzünde
kumaştan maskeler kuşanmış teni
solgun bir gök yaşantısı çökmüş zamana
bulutlarda grinin ağır tonları
dili yok kaldırımların ondan sessizlik bir lisan gibi yapışmış damaklarına
bir konuşsa, çağın oynak fikrine karşı bildiriler fışkıracak
fakat eliyle kesip biçtiği kumaş dar geliyor dudaklarına
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta