Maskeleri olmayan insanları
Cam’a benzetirim.
Kalpleri kırılmaya mahkum,
Kanıları paslanmış bir demir misali..
Drama filmini konu alan,
Hayat sahnesinde,
Hüznün duvarları arasına sıkışmış zihinler gibi,
Bir yaşamdı onların ki..
Ve hiç bir zihin bilmiyordu ki;
Perde arkası onların yeni maskeleriydi.
Kayıt Tarihi : 26.3.2016 20:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
maskemi takarak okudum (: güzeldi...
TÜM YORUMLAR (2)