Maske Şiiri - Pınar Kılıçer

Senden gittiğimi sanıyorum zaman zaman
Ne kadar gidersem o kadar yaklaşıyorum aslında,
Dönüp arkama bakıyorum,ayak izlerim siliniyor.
İçim üşüyor yine, maskemi çıkarıp ateşler yakıyorum.
Sonra her yer yine sen oluyor.

Öpüşün geliyor aklıma,
Dudaklarım alev alıyor
Çingeneler doluşuyor içime …
İçimde çiçekler açıveriyor …
Biliyorum, ne zaman elimi uzatsam
Ne zaman sen olmak istesem, aynı yerdesin.

Sonra gün batıyor ve hatırlıyorum,
Vakit geliyor, gidiyorum.
İçim buz kesiyor yine
Çingeneler dağılıyor,
Çiçekler soluyor …
Bu sefer arkama bakamıyorum,
Gözlerin gitme dediğinde içim ezilir …
Maskemi alıp gidiyorum, bir başka ben oluyorum ….