Masama Otur Şiiri - Yağız Efe Yıldırım

Bugün yine başıma sen geldin
Aklımdansa hiç gitmiyorsun
Hele içimden ah o tartışılmaz bile
Ama bıkıyorum seni sevmekten
De yanlış anlama bıktım çünkü artık yaşıyorum seni
İçimdeki varlığın öyle büyük ki
Sadece sevmiyorum artık yaşıyorum
Yaşıyorum ama vaktimiz tükeniyor ve yaşlanıyorum
Yaşlandıkça gözlerim yaşlanıyor ve hatta kanlanıyor
Sanırım benim aptallığım ama seni yaşadıkça içiyorum
İçtikçe kopuyorum dünyadan kendimle kalıyorum
Yani seninle, bizimle
Hayattaki tek ikizimle
Keşke demekten yoruldum ama keşke desen sende keşke
Olmayı istesen benimle keşke
Veyahutta solmayı dert etmesen benimle
Mutlu olan çiftler kadar
Mutsuz olabilmeyi de kabul etsen benimle

Etsen diyorum fakat ettiğinde ne yapacağımı bilmiyorum seninle
Ne konuşacağımı
Nereye gideceğimi
Ne tartışacağımı
Çünkü bende sen yokken bile sen vardın ruhumuzu paylaşıyorduk haberin olmasada
İşte sen yokken ben içimdeki seninle herşeyi konuştum
Heryere gittim
Herşeyi tartıştım
Belkide tek birşey kalmıştır ki oda benimle olup olmayacağın
Hatta teklif etsem, benimle o masaya oturmayı kabul edip etmeyeceğin
Lakin ne olursa olsun
Benimle olsun kadın
Biz bizken olsun
Sana bunları yazdığımı belki asla görmeyecek, bilmeyeceksin ama
Yine de senden utanıyorum rahatsız olduğunu bildiğim için seni seviyorum dememden
Herşeye rağmen garip olansa
Neredeyse her şiirimi seni çok seviyorum diyerek bitirmem
Öyle ki bunu haykırmak istiyorum ama senden korkuyorum
O yüzden burdayım
Neyse belki okursun bir gün onu da
Acısını yüzüme karşı çıkarırsın
Herşeyi siktir et kızım ben seni çok seviyorum
Çok seviyorum
Çok