Masalsı Şiir Şiiri - Mehmet Cahit Kuzu

Papatyalar artık benden yana değil, ben sakinim.
Senin o papatyalarla çekilmiş bir resmin bile yok,
Ben incir ağacının gölgesindeyim, sakinim.
Savaş bitmiş, ölen ölmüş, kalan ölenden daha çok ölmüş.
Kazananlar kazandıklarından birer kupa kan almış,
Ölenlerin kanları işe yaramazmış,
Kazananlar bunu anlamazmış,
Ben ölürsem şimdi,
Kanım beş para etmez.
Kazananlar, kaybedenlerin kanı onları bir adım öteye götürür sanarmış.
Savaş başlamış, her yer karışmış,
Bir adam çıkıp gelmiş, incir ağacını koparmış,
Cahit sakinmiş, dingin, yorgun değil ama dingin...
Cahit'i incir ağacına asacaklarmış.
Yahu bir adam gelmiş incir ağacını koparmış.
Sen sevilince sevgilim, sen sevinince yani,
Papatyalar da sevmiyor deyince senin adına,
İncir ağaçları koparmış.
Betim benzim sararmış.
Masada A' nın getirdiği dutlar varmış,
Gözlerim kararmış,
Masa da ıslak sigaralar senfonisi,
Burada sevgilim, burda bir kaç umut varmış,
*mınakoymuşsun sağ ol.
Yalnızlık zâkire yakışmazmış,
Siktir oradan,
O kadar kalabalığın içinden, bize yalnızlık kalmış.
Dutlar ekşi değilmiş ama,
Benim ağzımda bir pas tadı varmış,
Bunu kimse anlamazmış.
Hayat kaç yıl olursa olsun, bir savaştan taşarmış,
Koca koca yıllar bir kurşuna sığarmış,
Cahit sakinmiş,
İsteseymiş eğer, yani kabul etseymiş,
Değil kopmuş incir ağacına,
Kendini, sökülmüş papatyalara bile asarmış.
Ama Cahit sakinmiş, vazgeçmiş,
Masada dutlar varmış.
A getirmiş, M saymış, Cahit'in ağzında pas tadı varmış.
Sahi?
Yağmur geldi mi ?