Masalsı Anksiyete Şiiri - Elif Gizem Turan

Çok acıkmışım gibi oyuyorum yemişlerin içini
Ben ben olalı diyorum böyle olmadım
Silahı dayayınca yalnız sesinden korktum
Üç kişiyi işten çıkardım ve rahat uyudum
Hava aydınlanıyordu fark edemedim
Sen gelirken gözümü kapadım
Ama biliyordum doğuş yeminimi
İlk portakalı yer gibi bekleyecektim kışı
Üşüdüğümde uyuyacak, üşüdüm diye uyanacaktım
Karın ağrım gelince duvara bakacak
Gözlerime oje sürecektim
Bu da geçecek, nefes al, nefes al, nefes...
Kar yağacaktı ve ben patlayacaktım
Kimseler duymayacaktı
Yalnız sesinden korkacaktım
Ben ben olalı diyorum hiç böyle olmadım
Ağacı kestim ve dalıyla dövdüm zihnimi
Oydum bir yemiş gibi içini
Hiçbir şey yoktu, yalnız seslerden korktum
Duydum onları; anne, baba, okul, aşk...
Seni duydum ve kapadım gözümü
Oysa söz vermiştim oradaki yıldıza
İlk dondurmayı yer gibi bekleyecektim yazı
Yaz geldi, kış geldi, ilk bahar ve sonbahar
Sonra sen geldin ve gözlerimi kapadım
Keşke daha korkusuz olsaydım.