Masalmış... Şiiri - Tebessüm Kalfa

Bir varmış, bir yokmuş
Evvel zaman içinde
Türlü işler pek çokmuş.

Vaktin biri, boyu serviden iri,
Bakınca cihan yanar,
Yürüse dağlar ayar
Yağız mı yağız bir civan varmış.

Gele gelmiş, peri kızın diyarına,
Haber uçmuş perinin ulu babasına.
Demişler; öyle civan ki, yeri göğü inletir,
Bir konuştu mu tüm âlemi dinletir.

Çıkarmışlar huzura tutup kolundan eri,
Durmuşlar arkasında bir arşın boyu geri.

‘Anlat’ demiş peri kızın babası,
‘Kimsin? Nerden gelirsin?
Yolun mu düştü, yoksa gönlün mü? Bilelim.’
‘Duydum’ demiş Yiğit. ‘Güzel bir kızın varmış.
Peri derlermiş, huriler kıskanırmış.
Eğer uygun görürsen alıp gitmek isterim,
Yook, olmaz dersen, arzun nedir dinlerim! ’

Baba bakmış,delikanlı pek yaman,
İçinden demiş tamam!
‘Bir canım var bir kızım.
Baktım ki efendisin, kızım için neylersin? ’

Servi boylu akça Yiğit
Bir ardına bakmış, bir yukarı
Kaldırmış kollarını;
‘Dile benden ne dilersen,
Getireyim ejderhayı ayaklarının dibine,
Yok yetmez dersen,
Sarayını kurayım arzların derinine…’

Tam o sırada perdenin ardından,
Gül cemalini görmüş peri kızının.
Ne dil kalmış konuşacak,
Ne ayak kalmış koca bedeni taşıyacak.
Dizler aman dilemiş,
Yüreği hançerlenmiş…

Peri kızda görmüş onu.
O an;
Gökten yıldızlar inmiş önlerine,
Altın nurdan bir kuşak sarılmış bellerine.
Yandım demiş peri, hayat yok bundan gayri!

Delikanlı kapanmış, muradını dilemiş,
O dizlere çökerken, yer gök cihan inlemiş.

Ulu baba gelmiş merhamete,
Bir kızına bakmış, bir yağıza;
‘Olsun düğününüz kutlu,
Yaşayın bir ömür mutlu,
Amma benimde bir şartım var,
İsterim içmek şerbeti dutlu…’

Almış civan-ı servi, perisini kucağına,
Peri kızda sokulmuş yârinin sıcağına.
Onlar binmiş muratlarının atına,
Kerevet bize kalmış.
Anlattık ya;
Yalansa da, dolansa da
Bu, herkesin gönlünde yatan masalmış…