Masal gibi değildi, masalları yazdıran sen gibiydi aşk. Gözlerinin yazdırdığı destanların mitik kentindeydim. Aşk kahramanın olduğum bu bitimsiz, betimsiz Manas’da m’anasını ağlatan cümlelerim var.
Çok şişman cümlelere yüklem olmuşsun, seni taşıyacak özne elbet yürek terazimdir. Elbet, seninle sırların ifşa yerinde surları aşacağız.
“İnsan sevmeye başladı mı, yaşamaya da başlar.”
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta