Masalları Erken Bitiren Kim

Avutmuyor şiirler...
Artık o liseden yeni mezun
gülüşü tomurcuk
gözyaşı “hazırol”da kız ben değilim...

Ne kalem ne kağıt lazım derdimi anlatmaya
Havaya bile çizerim öfkemi
Delil bırakmam ardımda...

Ruhuma ikiz değil arayışım...
Bir üçgene hipotenüs hiç değil...
Aradığım paralellikleriyle bana denk,
Kenarlarıyla bana bağlı olan...

Depremler olurken bende neredeydin?
Çığlığımı içimden söylediysem suçu senin...
Beni sözcüklerle özetlemeye çalıştıkça
Beni ufaltmaya çalıştıkça büyürüm ben...
Yapma...

Sesime dizeler eksik değil aslında
Sadece sen yorgunsun arayıp da bulmakta...
Ben kartlarımı açık oynadım hep!
Fazlasın bir yarına...

Ne gam, ne tasa yokluğumda
Sukunet veriyorum hediye diye sana
Kıbleni bul, sonra beni...

Ben hayal bile olsam “git” diyince gitmiyorum
“Bit” diyince bitmiyorum
“İt” deyince de sesim çıkmıyor dosta...

Hava geç kararıyor artık
Sabahlar daha kısa...
Ne yarından ümitliyim bu ara...
Ne de gözlerim yolda...

Bir kendim varım
Ellerimi yine kendim tutarım
Durur durur yine kendime sarılırım.

Acılar mı????
Taze canda göverir onlar...
İlişmez saçımın teline...

Sana gelince...
Oyuncağı bol bir vitrinde
Kim bilir kaçıncıyım?

Merak etmiyorum, ellerinde değerim ne?
Kaç ederim gözünde?
İnan tartmıyorum.
İki kadeh içecek içtik
Geçti gitti...

Saçların özel sabunlarla ipince efil efil,
Sesin içimde bazan bana yön verir...

Akıllı kızlardan saymıştın beni
Gözlerin övgü doluydu!
Bir peri kızı gibiydim gözlerin üstümdeyken...
Şifalı dualar gibi...
Benden ben yapabilirdin sen...

Ama masalları erken bitiren ben değilim
Bilmem anlatabiliyor muyum?