Masallar Nöbetçisi Şiiri - Yusuf Gökbakan 2

MASALLAR NÖBETÇİSİ
Bütün nöbetleri yazın bana
Ben katlanabilirim bilakis kaprislerine,
Kötü kalpli kraliçeler,
Bir de kelebek görünümlü büyücülerin.
Bir çifte verin elime,
Vurayım alacasından kelebeklerin.
Benim bu masalın kahramanı!
Ben nöbetçi aşığı,
Masallar ülkesindeki zindanların.
Nöbetim tutsa da sık sık,
Esnasında nöbetlerin;
Vecd halim bu benim,
Fazla önemsemeyin!
Yedekliyorum zaman zaman,
Acılarımı göğsümde.

İlk ezberlediğim şiir gibisin bu arada,
Bazı bazı dağların okuyup dumanlandığı
Ben ezbere şiir bilmem oysaki
Yine sürek avına çıktığım bir anda,
Yalancı bir cüceden aldım bu huyumu.
Bu yüzden acımasızlığım karşı kıyıya.
Acımasız olan bana, hayatın kendisi aslında

Sırf rüzgar istedi diye biçtim kendime,
Ki gök afette değildi tam o vakit
Bu bol pırpırlı,
Kol ağızları fırfırlı üniformayı,
Gökkuşağı kumaşından.
Es geçerseniz şu selam veren ejderhayı,
Hiç albenisi yok,
Bir hava da katmıyor bana
Yakışmıyor özellikle yakaları.
Ben onsuz da tutarım nöbetleri ama
Kuralları varmış rüzgar kralının;
Giymek zorunlu,
Kölesiyiz en nihayetinde,
İstemli ya da istemsiz
Şa’şaalı dünyanın.
Bilmiyor kral ama
-Saymazsanız şu uçan atmacayı,
Çarpık ve biçimsiz süzülmesiyle-
Ben şahanıyım dorukların.
Bakabilseydi insan şahan gözüyle;
Reklamsız sever
Ve yaşardı taklitsiz.
Hazzını yaşardı herkes kendi zirvesinin.
Gül bahçesi olurdu ya her yer,
Kalmazdı böylece gereği nöbet tutmanın
Hem gecelerden öte kara, kahır tutanağının.
Yolcusuyuz çünkü,
Oldubitti dünyanın!
YUSUF GÖKBAKAN