Masalkarnasyon Şiiri - Alperen Almak

Hatırlıyor musun tek bir cümlemde ağladığını,
Ve ağladığını gördüğümde dilimin kemiğinin sızladığını.
Ondan gayri kendime söz vermiştim ,
Bir daha üzmeyecek üzülmeyecektik.
Daha çok sarılıp sevgiye , yeşil gözlerine, Daha çok bağlanacaktım büyüne.
Bir sürü kelimeler dökülürdü dudaklardan , Kelimeler şimdi dudaklardan ırak.
Nehirlerden bahsetmiştim , boyun eğmiştik akıntısına,
Zamanın sembolünü ve üstündeki bulutlar.
Bulutlardan bahsetmiştim kalabalık insanlar,
Dağılana kadar orada ağaç olacağım demiştim.
Nehir akıyor, bulutlar duruyor ,
Ağaç her geçen gün yanıyor,
Doğa bitiyor , kaldıramıyor yangını.
Yağmur yağıyor ama serinletmiyor ağacı,
Üşüdüğünü bilse bile gizliyor kudretini.
Puslu gece oluyor,
Sabaha kadar konuşmalar;
Masallarla mırıldanan nefeslerin,
Odana girdiğini bilmiyorsun değil mi ?
Zaten sen bunun farkında değilsin,
Tanrı ve nefes biliyor her şeyi.
Ve saklıyorlar her şeyi.
...
Dünya güneşten saklıyor kendini,
Güneş bulutlardan.
Ay ise bulutlara sığınıyor,
Bir faydası olacakmış gibi.