Masalımsı Çocukluğum Ve Yıllar

Çok çabuk geçti yıllar
Kırkıma gelmişim birden;
Köyde geçti çoçukluğum
Şimdiki çoçuklar gibi
Hiç oyuncaklarım olmadı.
Çamurdan evler yapardık,
Trabzon lastiklerini(*)
-kamyon.
Tımar ettiğim atımızın
Kıllarından top.
-Çelik çomak,
-Aşık oynardık.
Kesilen koyunların
Diz kapaklarından
Çıkan kemiklerinden.
Kaz civcivlerini güderken
Harmanlar arasında,
Evcilik oynardık ara sıra,
Komşu kızları ile
Evlenir ya da
Nişanlanırdık sırasında,
-Yalancıktan.
Askere gönderilirdik,
Üç dakikalık güveyken.
Üç metre ilerideki, harman kışlaya.

Askerlik olur da,
mektup
Yazılmaz mı taze yavukluya?
-Bekler,
Yanar,
Tutuşur
-Hasretime.
Yalancıktan!
Postacı geldi;
Büyük bir yaprak
-tutuşurdu elime.
Yavukludan mektup diye.
Hemen yanıtladım tabii ki
Kaptığı gibi yâre iletti.

-Yapraktan mektup,
Tezden ulaştırıldı
Yârime.
Sevinç ve göz yaşı dorukta,
Yalancıktan!

Okuması yok ki okusun
gariban.
-Elleri titriyor soğuktan.
Rica eder postacıya
-Okusun diye.
Ne de olsa postacı
Okuması vardır elbet.

Kırmaz postacı yavuklumu;
-Başlar okumaya mektubumu,
-Yapraktan,
-Yalancıktan!
-Okudukça açılır
-Postacı.
Ve ben, üç metre ilerideki
-Kışlamdan,
Dinlerdim, kıs kıs gülerdim,
-Duydukça;
-Uyduruk aşk sözlerini,
-Selâmlarımı.
-Elime kalem bile almadan,
Ne de çok ve güzel
Şeyler yazmışım diye
Şaşırır kalırdım.

Çok çabuk geçti yıllar.
Kırkıma gelmişim birden.
Nerelerde şimdi
Çocukluğumun yavuklusu,
-Postacısı?
Geçti yıllar,
Yalancıktan!

07.10.2001.Berlin

“(*) Trabzon imalâtı lastik ayakkabı”