Masalıma Destan II Şiiri - Nebi Aydın

Seni öyle bir sevdik ki kızım,
Kirli tırnaklarımız oldu,
Kirli yüzümüz, kirli donlarımız…
Mesela, öyle bir sevdik ki seni,
Bayram ziyaretlerine gittik kot pantolonlu,
Gömleklerimiz marka değildi elbet…
Çorapsız karşıladık misafirleri,
Haftanın gollerini izledik onlardan gizli,
Birilerinin sözlerimizi bölmelerine kızarak…

İhanet olduk, yarım akıl,
Yarım sevda, yarım direnç,
Tam teslimiyet,
Kızdığımızla kaldık,
Öksüzdük, sustuk…

İklimler gezdirdik doğuşuna,
Dünya yalanlanmış kaygılara sarmaladı kendini,
Şair kesildik en sustuklarımızla,
Paylaşamadık öldük, paylaştık öldük…
İçimizde yedi başlı ejderhanın korkunç ateşi, su içmeye korktuk,
İklim değişti, çoraklandık…

Seni öyle bir sevdik ki kızım,
Uzun geçmişli davalardan döndük,
Aşağılandık, yarım akıl,
Yarım sevda, yarım direnç,
Tam teslimiyet,
Kızdığımızla kaldık,
Öksüzdük, ağlayamadık!

Seni öyle bir sevdik ki kızım,
Kendi ellerimizle,
Bile bile yazdığımız yanlış tarihlere, kanmaya zorladık kendimizi…

Yitik bir serüvendi sanki,
Genç ömürler adadık,
Talan ettik öpüşmeleri,
Ve sevmeye dair ne varsa onu…
Yandı yüzümüz, anlayamadık!

Yani güzel kızım,
Ne çok şey yaşadık sen olalı beri,
Ve sen olalı beriden evveli,

Yani güzel kızım,
Seni öyle bir sevdik ki,
Sahipsizdik, öksüzdük, anlayamadık kaldık!
Öksüzdük, sustuk, kaldık… ağlayamadık!

Seni öyle bir sevdik ki kızım,
Ne eksik ne fazla yaşamın kendisi olduk…