Masalıma Destan I Şiiri - Nebi Aydın

Seni öyle bir sevdik ki kızım,
Gülünç, yamalı kapılardan geçtik,
Sahipsizdik!
Gözlerimizdeki kadınlar yörüngesinde,
Yetmediğimiz yaşamlara taklalar attık!

Seni öyle bir sevdik ki kızım,
Neredeyse koparacaktık!
Öyle bir sevdik ki seni kızım,
İşgale düştü sevmelerimiz,
Yarım akıl,
Yarım sevda,
Yarım direnç,
Tam teslimiyet, didindiğimizle kaldık,
Öksüzdük, ayağa kalmadık!

Bir yaşamak düşer ya,
İşte öyle!
Bir sevmek düşer ya, hani ben sancılanırım,
Seni işte öyle sevdik kızım.

Lanet olası suskun bir yetimlik yaşamdaki son penceremiz,
Sayfa sayfa çevirdik, ne kattık üstüne?
Yalvardığımız neydi, kendi korkularımız mıydı Tanrımız!
“Hangi cennet, hangi cehennem bizdik! ”
Yoksa Araf’ta mı yaptık bütün hilelerimizi?
Yoksa biz neydik?
Seni öyle bir sevdik ki kızım, anlayamadık!

Hadi kızım, şimdi olanları al git!
Kör kütük,
Saçma sapan,
İleri geri,
Kaygıyı vesaireyi al
Bütün olanları al,
Bütün dünyaya git benimle kızım…

Eşkiyanın, serserinin,
Yobazın, çakalın,
İyinin kötünün,
Sevmenin hüznün,
Açlığın tokluğun,
Aşkın, kanamışlığın dünyasına git benimle kızım!
Futbolcu olamayacaksın, örneğin “Ne halt ederiz biz! ”in dünyasına git.

Değdir yüzünü yüzüme kızım;
Babam değdirmedi, değdir sen, yüzün yüzümde kalsın!
Değdir yüzünü yüzüme kızım;
Annem değdirmedi, değdir sen, yüzün yüzümde kalsın!