Unutmuşum uyanmayı sabahlara,
gecenin izlerini taşıyor gözlerim
adımlarım düşlerime basıyor hala,
kurtarmak istiyorum kendimi,
el yazması, bin yıllık masaldan...
Durup durup ardıma bakıyorum,
attığım her adımda,
uzaklaşıyorum kahramanımdan,
mavi mavi yazardı oysa kalemim
masalımın sonunu kendim yazamıyorum...
Kayıt Tarihi : 27.11.2005 17:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yunus Güzel](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/11/27/masalim-4.jpg)
Ve sürüyor şiir. 'mavi mavi yazardı oysa kalemim' diyor şair. Kendi yazamadığı sonundan masala baktığı hüzünde.
Ve tüm bunların karmasındaki arda bakışların tadını aldım şiirden. O buruk tadını arda bakışların. O mayasında sevinç bile içeren tadını öte yandan. O yüreği hafifçe hoplatan ve aynı zamanda ağırca ezen tadını.
Çok ince bir ruhsal durumu anlatırken bedeni kullanan dizelerin üstünde düşünürken 'şairin labaratuarı bedenidir' diyen K. İskender'in bu sözlerini anımsadım bir kez daha. Haklı galiba:))
sevgimle
aynur özbek uluç
TÜM YORUMLAR (1)