Masalca Şiiri - Ahmet Volkan Uçkan

Dilledim hayatımı masalca
Kahramanlar,
Dürüst ve sevgi doluydular.
Anlattım,anlattım hiç üşenmeden.
Dinledin,
Dilledim masalca sana.
Kalakaldı evren,
Yaratıldı sonsuz.
Ve sonra tanrı,kocaman bir tuval koydu önüme,
Seni çizdim.
Tüm eğrilikler,
Her fırçada biraz daha düzeldi.
Ustalaştı eller.
Bir kibrit çakan,Kaf dağının ardı,
Ve bir seher vakti doğdu umutlar.
İlkbahar serçesi,
Beslendi doyasıya.
Bir fülüt ansızın,
Moştuladı,
Oynadı gelin kızlar.
İşte doğuş.
Bir çift göz , bir çift dudak
Lekelermi doğayı?
Öylesine yalın ve pırıl pırıl ki herşey.
Dilledim hayatımı masalca
Sana.
Yaban ördek
Zavallı avcıya ağladı,
Soğudu vücudum onla.
Yaşlı kadın korktu ve bir dua mırıldandı.
Tanyeri agarırken,
Umutlarım ve bir kaç kötü cin
Gözüktü kaf dağının ardından.
Yitirilmemeliler.
Doldurdum bir torbaya hayatımı,
Felsefeye inat
Dilledim masalca