Ellerim başımı tutmakta;
Yorulmuş biraz.
Düşündükçe çıldırtıyor
İçinden çıkılmaz bir hal alıyor
Parmaklarımın arasında kalıyor saçlarım.
Aklar düştü düşecek gibi
Sonbahardan belli.
Sandalyeler tartmıyor bedenimi,
Büyüyor muyum acaba,
Ayaklarım basmıyor yere,
Yoksa bir de küçülüyor muyum
Nedir bu halim
Yoksa ben olmuyor muyum.
Sandalyelere yakışan bedenim,
Kaybolup gidiyor içinde,
Nerede o cüsse, o heybet
Kimseler görmez mi beni...
Bu halimi, yalnızlığımı.
Oturduğum bir sandalye yokmuş,
Rüyaymış gördüğüm herşey,
Kandırılmışım bir çocuk gibi
Anlamak zor oldu...
Ama anladım
Masalardan düşerken.
Kayıt Tarihi : 12.5.2007 05:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şenol Sönmez Gül](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/05/12/masalardan-duserken.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!