Evet, uyumuşuz..
Kimileri bize masal tadında bir hayat sunarken,
Kimileri tarafından uyutulmuşuz..
Kim bilir kaç rüyada, gerçekliği bulmuşuz.
Kim değer bilir ki, değersizlikler içinde bir bir yok olmuşuz.
Aslında, ölüyormuş insan.
-Yaşadığını sanarken.
Ölüm;
Yolun sonunda ki uçurum..
Ben ise hayal kafilesi, uçurumdan uçurtma uçururum.
Nerede kaldı yalnızlıklar abidesi?
İçimi saran endişe,
Karanlığın üstüme sürdüğü korku badiresi.
Kayıt Tarihi : 22.2.2014 14:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!