Masal Olmuş Şiiri - Ömer Yüce

MASAL
OLMUŞ...

1

Yaş aldıkça,

her yeni yıl,
her yeni mevsim,
biraz daha sarsıyor
beni derinden.

Karlı,
boranlı bir kış daha
tren gibi
geçiyor üzerimden.

...

İçimde,
bir kuş kadar özgür olma hevesi,
dışarda buz tutuyor parmaklarım,
kanatlarıma yağıyor kar.

Uçacak kadar bile yükselemiyorum,
ayağımdan çekiyor beni
geçmişe dair
prangalar.
...
Heyacanını yitirmiş
bu yaşlı dünyada,
annesini,babasını kaybetmiş
öksüz,yetim çoçuk gibiyim,

beni ancak,

/sevenleri sıcak diyarlara göçüp gitmiş/

kanadı kırık bir kuş anlar.
...

11

Yine,
bu kış günü Aralık ayında,
cesaretim kırılıp,
hevesim kaçtığında,

“Nedendir,
bu dünyaya yabancılığım?”

diye düşünüp dururken,

duvarda ki resmine takılıp kaldım.

Hayata bağlayan şeymiş
beni gözlerin,
gözlerine,
maruz kalınca anladım.
...

Resminde,
gözlerinden gözlerime uçuşan kelebekler var
renk renk,
desen desen.

Bakışların,
takvimde baharı müjdeleyen
bir salıncak,
ayaklarımı yerden kesen.

...
Kış ortasında,
taze bir yağmur damlası,
toprak kokusu tenin.

Sanki,
Babil’in asma bahçelerinde
ürkek ürkek geziyor
ceylan gözlerin.

...

Durdum
ve ürkütmeden
tekrar tekrar baktım,
gözünün en derinliklerine
bu gariban duygularla

anladım ki,
sana yakınken,

her yer vatanmış
her yer sıla.

...
Sonbaharda
yolunu şaşırmış
güz gülü gibi
karakışta düştüm eline.

Herkes,
bir şeyiyle meşhur
bu yalan dünyada,
ben de sana olan sevgimle.

...
Yine de,
dünyaya dair yaralarım var,
sen üflesen geçecek.

Sarmaşık güller misali
sarılsan
bütün dertler bitecek.
...

111

Hayat kısa.
Günler kısa.

Ben
sana,
baka baka,
bir gün daha akşam olmuş.

Yıllar,

senin gözlerinde bahar,
benim saçlarımda kar,

kitaplarda masal

“bir varmış bir yok”
olmuş....!!!

Oyüce