Masal Olmuş Kalmışım Şiiri - İsmet Barlı ...

Neredesin? ..
Karanlık gecelerde kaldım yine.
Karanlıklarımı dağıtması için aydınlık rüzgarlar gerek,
yağmurlar gerek kuru iftiralarımı ıslatması için,
niye sarılayım önü-arkası boş umutlara, niye?
Senden başka bir şey mi kalmış ki;
geriye?

Karanlık geceler
haramiler gibi kesmişler yollarımı,
çevirmişler dört bir yanımı acımasızca,
ne değer verirler dualarıma, ne amanlarıma aldırırlar,
saldırırlar, yanlarında çığrından çıkmış karabasanlar,
sevenlere neden el uzatamaz olmuş ki;
insanlar?

Birer masal olup gitmişim insanlar için,
tıpkı Kerem gibi, tıpkı Mecnun gibi, tıpkı Ferhat gibi,
merak ettikleri sadece çektiklerim,
sadece acılarım, kederlerim,
sadece ayrılıklarım, özlemlerim,
onlar masal misali dinleyip dururlar,
ben
inlerim.

Geceler; yedi göbek düşmanlarım…
Geceler; gözünü kan bürümüş davacılarım…
Kan-revan içinde bırakırlar beni her akşam bitiminde,
sıkarlar demir kerpetenlerle yüreğimi,
yaralarlar daha artık güneşler doğana kadar,
geceler…
Senin her yokluğunda
kapımdalar.

(ZAMANIN BİR DAR VAKTİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 89-90/100)