Masal Oldun Şiiri - Aydın Kizir

Seni düşünmek,en büyük acı çekmektir
Seni düşünmek en büyük işkencedir
Yaşarken ölmektir
Kalbim yavaş ve yorgun çarpıyorsa
Seni düşündüğümdendir
Oysa bilirmisin
İlk aşkımı, ilk sevgimi
İlk seni görüp düşündüğümü?
Yüreğim,kafesine sığmaz
Altın kafeste ilk gününü yaşayan saka kuşu gibiydi,
İnadınla,gururunla arzularıma yok dedin
Evet! demedin bir türlü,yıllar geçmesine rağmen
Kalbim,bedenim,kendim yorgun düşmeme rağmen
Halende yok diyorsun
Senin hayalindeki beyaz atlı prensin kadar yakışıklı değilim
Ama merttim,sevecendim
En azından sevmesini biliyordum
Seni candan seven bir yürek taşıyordum
Bende insandım
Gel görki olanlar olmuş
Sen kocanla küskün ve dargın
Solmuş çiçek gibisin
Adamı bezdirmişsin belli
Bir insan yavrusu,bir insan yavrusuna bu kadar zülmetmez
Bu dediğim beni geçer,bana yaptıklarından başka
Bende torunlarımla mutluyum
Sokaklarda,kırlarda,masallarda onlarla beraberim
Masalımın ilk sözleri:bir varmış bir yokmuş
Seven bir genç ve şımarık bir kız varmış.
Seni anlatıyorum saatlerce
Anlatır anlatır dalar,giderim derinlere
Suda nefes almayı unutmuş balık oluyorum
Olmamalıydı sonumuz böyle
Sen beni sever gibi sevdin
Bense aşık gibi ölümüne sevdim
Sevmiştim,seveceğim
Yaşın yetmiş işin bitmiş diyorlar
Kim dediyse,yanlış demiş.
Sevmek yaşta değil yürektedir
Yürekte olur büyük sevdalar
Sevdam yüreğimde
Yüreğim sinemde
Sinem bedenimde
Bedenim bende saklıdır
Kimse bilmez içindekini
Taşıyan bilir
Eyy! Elleri titrek,gözleri bulutlu yarim
Gençliğinde şımarık,yüzü kırışık yarim
Ben senin beyaz atlı prensin olamadım
Ama sen halende benim biricik prensesimsin