Masal mış Şiiri - Sezen Caglar

Ağlıyordu gök yüzü
O benden gittiği gün
Sanki nehirler tersine akıyor
Dağlar büyük bir gürültüyle sarsılıyordu
Güneş doğmadı o gün
Ay tutuldu kederinden
Yıldızlar işiklarını söndürdü birer birer
Dört duvar halimi seyretti
Saatimin yelkovanı akrebi durdu
Gözlerimse sabit bir noktaya takılı kaldı
Ve beynim uğulduyordu
Sadece sessizliği bozan
Ardı arkası kesilmeyen hiçkırıklarımdı
Cehennem ateşiyle yanıyordu zavallı yüreğim
Zaman durmuş sözler bitmiş
Kıyametim olmuştu gittiğin o gün
Yaşanan bu sevgi bu aşk yalan mıydı
Demek ki bu aşkı yalnız ben yaşamış
Karşılıksız sevmişim öyle mi
Sevginin çok sevmenin bedeli bu mu
Yeniden sevebilir mi bu yürek
Kalbini açabilir mi başka aşklara
Bazen çok acımasız oluyor bu aşk
Hep böylemidir çok sevenlerin sonu
Hiç gülmez mi yürekten sevenin kaderi
Hep yaşlı mı olmalı sevgiyle bakan gözleri
Terkedilmek midir çok sevenin ödülü
Kalbini çalan o zalimi unutmalı mı
Yoksa kalbine mi gömmeli
Yalanlarla sunduğu aşkı
Kalbinden söküp atmalı mı kökünden
Sus yüreğim sus ağlama artık
Kalbini verdiğin çıktı vefasız
Senin kaderin yalnızlık
Yalnızlığın bırakmaz seni bir başına
Ellerini uzat ona sıkıca tutun
Sadece yalnızlığınla avun oyalan
Birgün göç ederken bu fani dünyadan
Tek o olacaktır yalnızlığın ardından el sallayan
Bu dünya yalan ben yalan o yalan aşk yalan
Bir varmış bir yokmuş misali olan
Bir masalmış bütün o yaşananlar...