Masal kitabım ateşe düştü anne...

yaşamak....
sessizce yaşamak...
okyanusun dibinde sessizce ölmek,
mürenlerin eşliğinde son şarkını söylemek,
sonsuzluğun uçurumunda ki çığlığın,
bir bataklık kurbağasının gözyaşları,
masal kitabının ateşe düşmesi...
ölmek,deli gibi sevmek isterken....
bu mu yaşamak?
sen söyle?
delicesine sevişmek mi karanlıklarla?
tırmalamak mı hiç açılmaycak kapıları?
yoksa bir soyut resmin gerçekliğini kanıtlamak mı?
hayır!
yaşam;
ergen bir kızın kırmızı ojesi,
yağmur damlacıklarının yüzünde bıraktığı ıslaklık,
dünyayı terketmek,tüm gözyaşlarını orda bırakarak...
hissedebilmek sonsuzluğu tüm ölümlülüğünle,
izleyebilmek onsuz mutluluğu...
ne denebilir ki başka?
bütün yazılmış şarkılar ona,bırakın eğlensin..
ne de olsa;
o
dünya.....