Masal Kırıntıları

MASAL KIRINTILARI
Bazıları çatlağından kıkırdayan
Sesinde ölür!

Ağustostan kalma güneş
Dibine kadar solgun,savrulan hüzün.

Kendini yorgun dönemediğin
Ormanların kuytusunda unutma!
Ah bir gül yaprağında
Yıkansa ağzın,
Ellerimle harf topladığım ağzın.

Usulca açıyor sesin düğmelerimi
Ömrüme iki nefes arası
Sarılıyor belime yankın
Bırak dağılsın ,yavrulayan hüzünler
Bana bir nehir bağışla!
Uyandır bağlı düşlerimin gözlerini.

Hiç bir rüyayı terinden öpme!
Belki ayaz yer ellerin
Belki hüzün tortusundan
Adın yontulur gecenin dudağından.
Yalnızsın,teksin,yalınsın.

Şehirlerin çığlığına aykırı adımların.
Düşer çatlamış hafızandan
Bellersin patikaları
Çoğaldıkça sulara değen gölgelerin
Bırak üşüsün karınca telaşların.

Bırak!
Her çocuk masal kuşlarıyla
Havalandırsın uçurtmalarını
Ve sonra aşk
Güle soyunan
Kadınların gövdelerinde
Kılıç yarası
Ağustostan kalma son güne
Söyle!
Sesinden yırtılmış bir çığlık
Nasıl sığsın.
Süheyla Altinkaya Turan