Masal kadını Şiiri - Doğan Çeçen

Dünyanın en güzel aşk şiiri yazılamaz belki...
Çünkü aşk, herkesin içinde başka yanar.
Ama bir adam,
Bir kadını gerçekten severse,
Yazdığı her kelime,
Kendisi olur o şiirin.

Ben seni öyle sevdim işte.
Bir kalıba sığmadan,
Bir tanıma bağlı kalmadan…
Kalbimin ne söylediğini sadece sen anladın.

Sen çıktın karşıma,
Ne rastlantıydın, ne teselli…
Bir ömrün boşluğuna yazılmış cevaptın.
Sanki Yaradan,
Beni seninle tamamlamak için beklemiş.

Gözlerinde kayboldum
Ve o kayboluşta kendimi buldum.
Çünkü seninle birlikte,
Suskunluğum bile konuşmayı öğrendi.

Sen masal gibi bir kadınsın...
Ama anlatılan değil,
Yazılmamış bir gerçeğin ilk cümlesisin.
Gülüşünle değişti zamanın anlamı,
Ve ben,
Bir ömür seninle geç kalmak istedim.

Varlığınla bir ömür yaşamak,
İşte bu, tarif edemediğim huzur.
Bir sığınak gibi adın,
Ve ben, senin içinde tamamım artık.

Artık hiçbir rüya ilgimi çekmiyor
Eğer içinde sen yoksan.
Hiçbir sabah güzel değil
Eğer uyanınca aklıma sen düşmüyorsan.

Masal Kadını…
Ben sana âşık olmadım sadece,
Sana ait oldum.
Sessizliğime, yalnızlığıma,
Ve eksik kalmış dualarıma sen kondun.

Bir gün herkes aşkı soracak belki…
Ve ben sadece adını söyleyeceğim:
“Masal Kadını…”
Çünkü seni anlatmak için
Bir şiir yetmez,
Ama yine de yazmaya senden başlamak gerekir.