Masal Gibiydi… Şiiri - Mehmet Sağbaş

Yüzün gölgeli bir vaziyet almış, hamal olup taşırdın yüreğini
Bir sevda masalı koynunda, bense nazlı bir bebek olurdum kucağında
Özlem kokan sesinle masallar anlatırdın
Dinlerdim bir sonraki kelimelerine odaklanıp
Bir varmış, bir yokmuş...

Ürperirdi içim, titrerdim sebepsizce
Söylemeyi planlayıp, söylemeye cesaret edemediğim,
İçimde tutsak, ağzıma sığmayan kelimeler olduğunda...
Beceriksiz dilim utanırdı söyleyemediklerinden
Hafifçe yüzüm kızarıp bakardım yere söyleyemezdim seni sevdiğimi anne...
Sonra sen anlarmışçasına,
Fısıldardın kulağıma... Bir varmış, bir yokmuş...

Başımda geçirdiğin uykusuz gecelerin, sonu gelmez...
Oysa hep aynı çağrışımları yapardı hayat,
Hep aynı türküyü söylerdin bir biri sıra
Korkmak yoktu hiç,
Pes etmek yoktu.
Hayatın acımasız tehditlerine aldırmadan,
Yaşamak vardı sadece kollarında
Kökleri toprağın derinliklerinde kaybolup giden bir ağaç misali tutunurdun bana
Güvendeydim kollarında, güvendeydim…

Sonra büyüdüm ansızın, büyüdüğümü düşündüm
Uzaklaştım senden, uzaklaştım kollarından...
Lafını dinlemez, başına buyruk oldum...
Nispet edercesine sana
Nispet edercesine hayata
Her elime alışımda sigarayı,
Oğlum içme şu zıkkımı derdin
Bense aldırmaz, daha da çekerdim nefesimi içime
Nispet edercesine sana

Şimdi yoksun... Uğurladık seni… Hüzünlüyüm.
Kafam yine karışık, yollar yine sonu gelmez
İçimdeki hüzün depreşmiş
Yan yana koymaya kalkışsam,
Dünyalara sığmaz olmuş.
Üst üste koymaya çalışsam,
Üzerime yıkılacak gibi olmuş.
Belirsizlikler, belirsizlikler…
Mistik bir başıboşluk yapışmış tenime, ter gibi, çıkmaz…
Gece kokuyor avuçlarım, biraz riyakâr, biraz yalancı
Nikotin ihtiyacım depreşti, tütün sarar oldum geceleri...
Yalpalanıyorum, umurumda değil hayat
Bildiğin gibi işte...

Seni hatırlamak...
Çok bildikti aslında, gülüşünden, kokusundan tanıyor, suretini biliyordum...
Hani sebepsiz, hani istemsiz bir yalnızlığın, ıslak bir karanlığın dağılması gibi…
Gelirdi ansızın hissettirmeden, ya da bir deprem misali aniden
Yine nikotin ihtiyacım depreşti, tütün sarar oldum geceleri...
Oysa ben sigarayı sevmez, her içişimde pişman olur abdest alırdım...

Peki ya şimdi...
Ben üzerindeyim toprağın sense...
Dalıp gidiyor bakışlarım toprağının üzerindeki kan kırmızısı güllere
Sen gülleri çok severdin anne
Oysa bilmezdin ki sen…

Sana söylemek istediğim şeyler vardı
Ağzımda tutsak tutuğum, tuttukça ağzıma sığmayan kelimeler
Dökemediğim hecelerim vardı sana
Dudaklarım gözlerinin girdabında dilsiz kalmış
Bedenim tenime dokunuşunda titrek
Gözlerim senin gölgenden uzakta bir ağma...

Son sınavını vermekte olan ikmale kalmış çocuk gibi
Nasıl da heyecanlıyım, nasıl da titrer yüreğim
Hani her dokunduğunda içimden ürperti geçip üşür gibi olurum ya,
Hani üşür gibi olduğumda içimi ısıtmak için sana sarılmak isterim ya
Öyleyim işte… Özlüyorum işte…
Özlüyorum çok özlüyorum
Ve seni çok seviyorum anne…