Kırmızı pabuçlarımı alsa da hayat elimden,
masal kahramanlarının varlığına olan inancımı alamadı elimden...
O hayalperest yalnız kız çocuğu bendim...
Masal bu ya,
Kırmızı pul biber kasabasının köpekli kızıydım...
Korkusuzca çıplak ayaklarımla kırlarda kumsalda koşarmışım
Ben ve siyah yavru köpeğimle..
Küçük ve kırık bir kalpten sana ardına kadar açılan pencereydi yüreğim..
Mısırlılara benzeyen gözlerim, Latin kızlarının havası, İspanyol tarzı küpelerim ve esmerim diye
bana küçük cadı da denmişti...
Her gecen günden farklı olarak,
bugün biraz daha iyiyim..
Hayat ismini verdim küçücük gemime...
İçimde bir çocuk var; saf ve alabildiğine günahsız...
Hayat hep oyun oynadı; doğru insan, yanlış zaman.
Doğru zaman, yanlış insan...
Derlerdi ki;
"Tarifi imkânsız hüzünler yerine, şimdi…
Tarifi mümkün tatlar, güneşte kurutulmuş ahtapot
Ve kekik kokusu"
Hıııhh!
Ve tüm bu kokuşmuş inançlara inat
Yaşamak
Bir masal ki yalnız yazılır…
Kıvırcık saçlı küçük kız
27.09.2013 / Ada
Kayıt Tarihi : 18.10.2013 13:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!