“Çocukken çok mu peri masalı okudum acaba?” diye sormuyor değilim kendime. Hala dünyadan yana umutlanasım tutuyor da bazen.
Saçlarım oldum olası hızlı uzar. Arkadaşlarımın Rapunzel diye benzetmeleri olurdu. Masalın sonunda prensiyle mutlu bir yaşam sürdüğünü hatırlıyorum yanlış değilsem ama şöyle bir bakıyorum da, ortalıkta bu kadar çok Rapunzel ve prens varken, neden bizler hala kulenin tepesinde mutsuz mutsuz beklemekteyiz?
Acaba aşağıdan geçen prenslerin hepsi başka masallardan mı düştüler?
Bu mevzular oldukça trajik ama sanıyorum yapacak bir şey yok.
Ne bizler masallara inanacak kadar çocuğuz, ne de aşk masallar kadar büyüleyici!
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm