Ben neyim ki aşk okulunda çocuk başıma?
Olsam olsam, masal artığı bir çırak; urbamda göz izleri...
Heveslensem de ateşe, bir kibrit alevindeyim daha.
Ev yangınları, harcım değil; Melek'im cellât şimdi.
Ustam, Mecnûn; çocuk tenimi dağlamadı aşk tezgâhında.
Uçamam ki kanadım hüzün doğurgalı şiirlere takılı.
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
