Masal Şiiri - Muhsin Aktaş

Güneşe aşık bir günebakan varmış..
Her gün doğumunda başını kaldırıp.
Tüm sevgisiyle Güneşe bakarmış.
Günebakanın dibinde,birde sarmaşık yaşarmış.
Üstelik sırılsıklam günebakana aşık.
Sarmaşık sevgisini anlaması için.
Günebakanın gövdesine sıkıca sarılırmış.
Ama günebakan bu sevgiyi hiç anlamamış.
Her doğan günü güneşle karşılamış.
Sarmaşık bu durumu görüp çok üzülür.
Yüzünü bana dön dercesine.
Günebakanın gövdesine daha çok sarılırmış.
Zaman geçmiş,
Sarmaşık bu aşkın karşılıksız olduğunu anlamış.
Onu sımsıcak sarmaktan caymış.
Günebakan güneşle yaşamaya başlamış.
Gün gelmiş,günebakan sıcaktan kurumuş kalmış.
Günebakanın gövdesinden ayrılan sarmaşık,toprağa uzanmış.
Toprak onu tüm sevgisiyle kucaklamış.
Sarmaşık bu sevgiye karşılık,
Daha güçlü kökler salmış.
Ve............
Sarmaşık toprakla,sonsuza kadar mutlu yaşamış.