Sen masallardaki dev,
Kaf dağlarında.
Ben sırma saçlı peri kızı,
Göl kenarında...
Hani bin yılda bir karşılaşır ya insanlar,
Masallarda...
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Kaleminizi 10 puanla kutluyorum.
İnsan Behiye Köksel'in şiirlerini okurken çocuklaşıyor: Bebeklik yıllarını yaşıyor. Şairi annesi sanıyor... Anneniz size masal anlatıyor:
'Sen masallardaki dev,
Kaf dağlarında.
Ben sırma saçlı peri kızı,
Göl kenarında...
Hani bin yılda bir karşılaşır ya insanlar,
Masallarda...
Biz de öyle karşılaşmışız,
Mavi bir akşamda...
Arzular yıldız yıldızmış ellerimizde...
Bin yıl geçmiş aradan,
Unutmamışız...
Ben masallardaki peri kızı,
Sevdalar taşırım sonsuzluklar kadar
Uyuturum arzularımı gecenin kollarında...
Yok, beyaz atlı şehzade değil,
Kınalı kuzunun çobanı da değil,
O yalnız deve sevdalanmışım,
Kaf dağlarında...
Dokunmak ne mümkün, ulaşmak hayal'
'- Anne, bu masalı bana bir daha anlatsana...' diyebilirsiniz Kökel Şairi okurken. Onun size: 'Daha dün gece anlatatım ya, dediğini duyar gibi olduğnunuzda da 'Bana ne bana ne anlat işte...' dercesine o şiirleri bir daha, bir daha okursanız hiç şaşmam.
FEV
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta