Masal Şiiri - İsmail Hakkı Cengiz

Öğrencilerime

Bir zamanlar...
Varmış Avrasya'nın orta yerinde,
Tarihî kökleri gayet derinde,

Yetmiş beş milyonluk bir büyük millet,
Ne kural tanırmış çoğu ne kıymet...

Yarı aydınları fikrin hiçinde,
Yazarlar, çizerler gaflet içinde...

Sayarlar fasulyenin nimetini,
Överler elâlemin şirretini...

Orda servet, şöhret halkın emeli,
Üretim eksik, terazi hileli...

Memur izinliymiş, kurumlar tatil,
İşler nasıl yürür, şaşırır akıl...

Eğitim, sağlık değilmiş pek düzgün,
Talebe kolaycı, anneler üzgün...

Allah vermiş kalabalık bir gençlik,
Hem üstün zekâ, hem bedenî dinçlik...

Televizyon onlara kurmuş tuzak,
Terketmek ve kapatmak sanki yasak...

Ona baka baka geçmiş içleri,
Daha orada tükenmiş güçleri...

Doymamış erkekler futbole, gole,
Kadınlar magazinle, televole...

Okumayı sevmezler “neme gerek
Bize seyir lâzım, maç lâzım diyerek...”

Ormanlar, suları bol cennet gibi,
Toptan tahribi gör, ki, cinnet gibi...

Sınıflar bile çöp ve tükürük dolu,
Bir ülke varmış, adı Anadolu.

2999 (iki bin dokuz yüz doksan dokuz)

[email protected]