Masal Şiiri - Mustafa Muho

Bir varmış, bir yokmuş, sevda dolu bir diyar,
Bir adam varmış orada, gözlerinde aşkın baharı var.
Rüzgarla konuşurmuş, denizle dertleşirmiş,
Her gece yıldızlara aşkını fısıldarmış.

Bir gün masal gibi bir kadın çıkmış yoluna,
Saçlarında rüzgar, gözlerinde sonsuz huzur.
Adam bakmış, yüreği yanmış,
O an anlamış ki aşk, bir masalın ilk satırıymış.

Ama zaman zalim, rüzgar hep aynı esmiyor,
Deniz dalgalı, aşk bazen limanı bulamıyor.
Kadının gözleri yavaşça başka ufuklara kaymış,
Adamın gönlündeki ateş, soğuk bir rüzgarla sönmüş.

Bir gün kadın gitmiş, ardında sessiz bir yalnızlık,
Adam kalmış, elinde kırık bir masalın son satırı.
Gökyüzünde yıldızlar sönmüş, yeryüzünde yalnız o,
Aşk başlamış ama masal, kötü bir sonla kapanmış.

Adam rüzgarla konuşmuş, ama artık deniz bile susmuş,
Ve masalın sonunda, aşk dağılmış, savrulmuş...