Masal Şiiri - Yiğit Ergün

geride bıraktığım kentin başımdan atamadığım ağrısı
şiirimin aksı hangi elbisede kırılırsa kırılsın
gazabı siyah kumaşlar üstünde beliren tanrının
laftan batan peynir gemileri, tüm yolların tıkanması

bu masal benim değil

benim fırtınam senin gibi kaç lodos çıkardı
çile kuşlarının göç yolundaki zayiatı
etrafımı sarmış biçare soru(n)lar
bir yalan kuşağı dönüp duruyor çocukluktan bu yana

bu masal benim değil
yavrusunu peşindeki sürüye yarasıyla yem eden geyiğin
sol gözünden düşen yaş,
ağzıma yuva yapan çile kuşlarına başlayan üvez taarruzu
zamanla duş alan vicdan
tıpkı anlamını şiirinde bulamayan yorgun
tıpkı o şairler gibi
ıslık çalıyor toprak insanın üstünde

bu masal benim değil
ahiri evvelinden belli girdap
gözümdeki su eğlenir eylediğimle
katlimin usulca ifâsı, tutuşur bazı yıldız takımları
elim fotoğraflara sürtündüğünde bir şanssızlık ipoteklenir
naaşım bu dünyaya angarya olur
şiirden kefen yeter bana
yakın beni, ivmesi uzaya bir harla

bu masal benim değil
paradan, ahlaktan, sonra tekrar paradan
azat edin, kurtarın beni bu kan toplamış piyasadan
bunca yeryüzü, bu uçmaksızlık
tatlı avangart manipülasyonlar peşinde
sonradan takıntı olacak bir sahil kasabasıyla kol kola
ölü edebiyatı, diri cehennemi, tez vicdan
saraylar, vitrinler, kötülüğün safi işkembeleri
insan: insanın tedirginliği.

bu masal benim değil
ayıkken sürekli gıdıklayan akbaba
intihar süsü verilmiş çakmak gazı
işgüzar telaşlar, mevsim değişimi
pencere ayazı

bire bir ve dişe diş yaşanmışlar
tüketimin döngüsünde ekosuz bir türküyüm
bilmem, yurdum neredir; neredir evim
yanar gezegen olmaya salınan yıldızlar
sıkıntı yok, evrime kadar yansınlar
bu masal benim

yiğit ergün