Ben inatla dalda duran kurumuş bir yaprak iken
Sen olgun meyveler taşıyan kırık bir dal idin
Ben son kez direnirken ölüme
Sen son kez meyve veriyordun
Beni bir yel savurdu, seni bir daha bulamadım
Seni kıranlar meyvelerini de kopardı, beni hiç anımsamadın
Yollar apayrıydı, gözlerim yüzüne hasret
Gitgide beni, gitgide seni sarıyordu bu kasvet
Özlüyordum her duyduğum meltem esintisinde
Kavuşamadık ya, gözyaşlarım kondu resimlerine
Özlem kavurdu beni çöldeki Mecnun gibi
Bir masaldı bizimkisi, sonu hüzünle bitti
Kayıt Tarihi : 12.2.2021 11:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!