Masal Şiiri - Yorumlar

Harika bir şiir okudum. İçinden geçtiğimiz zamanları nasıl güzel anlatmış.

Bir yanda masallarda kalan güzellikler, diğer yanda insanın insandan koparılışı....

'Güzellikler, bir olmanın sevinçleri masallarda mı kaldı? Masallar da biterse toptan yok mu olur umut ...? ' dedim kendime...

Sonra diledim kendimce :

_Bitmesin masallar...Belki bir gün masalar da gerçek olur...
Ben bu umuda sığınmak istedim.

*
Evvel zaman içinde, pireler beşik sallarmış
her yürek dili muhabbetinde...
Hayatlar birer masal,
masallarda kutsanan yaşamlar...
herkes ne de olsa bir imiş kalbur içinde._____________

Yine aynı kalbur içinde bir olmayı, yürek diliyle muhabbetleri , kutsanmış yaşamları da ekledim umuduma... Bir ferahlık düştü yüreğime...
İyi geldi bu şiir sabahıma...

Teşekkür ettim şiire...Kutladım yüreğinize . Emeğinize sağlık.

Sevgi ve selam ile.

Eskiden beşik vardı pireler
sallıyordu, şimdi ise beşik yok
pireler ne sallasın ki?
Belki de sadece el-kol salıyor
olabilirler.
İnsanlarda birlik ve beraberliği
sağlayan şeyler mevcut
ona şahs-i maneviye diyorlar
yani fikir akımlarından herhangi biri
diyebiliriz. Peki bunun aslı/esası ne
olmalı? Onu nasıl bulacağız?
O da tenkit gözüyle olursa, bulunmaz.
İyi niyet göstererek ama genede tedbirli
olarak yaklaşabilir ve buluruz.
TEBRİKLER EFENDİM. ÇOK GÜZELDİ

"MASALLAR BİTMESİN" DEDİNİZ. GERÇEKTEN MASALCI NİNELERİMİZ YOK ARTIK.Rahmetlik ninem çok masal anlatırdı dizinde uyurdum.Yıllar sonra ne gördüm. Nazım Hikmet'in yazdığı masallar değil mi! Şaşırıp kaldım. Ninemin okur yazarlığı bile yoktu. Nazım'dan çok büyüktü.SİZİN BU ŞİİRİNİZ BİR GÜZEL KONUYA örnek olmuş. masal deyi,p geçmemeli. yaşamalıyız yaşatmalıyız. Zevkle okudum tebrik ediyorum: sağ olunuz. selam size..

Dertler paylaşıldıkça azalır, sevinçler paylaşıldıkça çoğalırmış, paylaşımlar olmadıkça insanlar birbirinden uzaklaşdıkça herkes tekil, masallar da yalnız kalıyor..Masallar birlikte bir olmanın güzelliğidir, kaybetmeyelim...diliyorum sadece tabii.. anlamlı sorgulamaydı..kutlarım sevgili Fulya Hanımcığım..

sevgi ve selam ile..

Alemler şaşırsa da bu işe
bir olmak na mümkün.

Öyleyse
bu devirde
çoğul olmak nedir, sorarım size.

Böylelikle masallar bitti.

Söz sırası artık sizde.------------Hepsi çok güzel nefis ve harika ancak şu final kurşun gibi çok anlamlı ,sizi ve şiirinizi kutluyorum saygılar sunuyorum.

sevgimize saygımızı eklediklerimiz
uzak düşmüş diğerlerinden.
Nedendir bilinmez,
vazgeçmişler,
biz ne haldeyiz diye düşünmekten

ne de güzel yazmışsınız tebrik ederim kaleminizi

Güzel şiirinizi büyük bir keyifle okudum kutlarım efendim

Bir şiirimde demiştim bende...

Biz ne istedik ki sizden,
El, ayak çekildi içimizden...

Bir sıcak sohbet,
Bir küçük tebessüm
Samimi ve candan
Yeterdi inan...

Kaleminize sağlık Fulya Hanım.Güzel bir çağrı olmuş..
Saygı ve selamlarımla...

Hayat paylaştıkça güzeldir elbette.

Yoksa ne anlamı var yaşamanın, "biz" olamadıktan sonra.

"Ben" egosu aldı başını gidiyor ne yazık ki ve şimdilerde ötekileştirme kavramı gerçekten de tehlikeli bir boyut halini almış durumda. Yakınlarımızda çokça şahit oluyoruz ve çok üzücü bir durum... Kardeşini bile başka sınıfa koyan bir millet olduk.... Hata nerede diye düşünürsek, her yerde ve herkeste... Toplumsal bir konu halini aldı çünkü...

Güzel ve çok anlamlı bir konu seçmişsiniz canım. Kutluyorum sizi...

Sevgilerimle...

Her yaşam bir masalsa o masallar tek olmamalı biz olmalı içinde, biz olmalı ki daha renkli olsun, daha yaşanır olsun, biri birilerinden güç alsınlar omuz omuza versinler ve önlerine konulan engelleri teker teker aşsınlar aşabilsinler... Zorluk, dert, keder paylaşıldıkça azalır, mutluluk paylaşıldıkça çoğalır temelinde paylaşmak vardır...
Herkes ben diye bakarsa dünyaya, dünyalar küçülür, daralır gün gelir sıkar boğar insanı ve insan kendi hiçliğinde yok olup tükenir...
Biz olmak paylaşmaktır, bir yüreğin mutluluğuna yarenlik etmektir, o yürekle sevinmektir, o yüreğin sevincini başka yüreklere taşımak başka yürekleri sevindirmektir...İnsan olmanın, insanca yaşamanın gereği budur, huzuru budur, sese ses, nefese nefes olmaktır bu ve yolu sevgiden geçer, hoş görüden geçer ve varacağı menzil mutluluktur, huzurdur...
Önümüzde böylesi güzel bir menzil dururken, neden kasvet dolu gönlün dört duvarlarına hapsedelim kendimizi... Hadi gelin o huzurlu menzile yelken açalım diyordu masal kahramanı...
Bence de o kahramana kulak verip o menzillere yelken açmalıyız, çünkü o menzil dünyadaki cennete açılan kapıların ilk durağı...

Çok güzel bir çağrı ve uyarıydı... Kalemine gönlüne sağlık Fulya Hanım...

Hürmet ve Saygılarımla.